Prima pagină Joachim Stanisław BRUDZIŃSKI

Nie poparłem sprawozdania „Wspólna procedura ubiegania się o ochronę międzynarodową w Unii” w proponowanym kształcie. Uzasadnienie mojej decyzji opiera się na kilku kwestiach. Mój sprzeciw wynikał głównie z obaw dotyczących obowiązkowego charakteru procedury granicznej, który mógłby osłabić skuteczność całego systemu ochrony międzynarodowej. Dodatkowo uzgodniono, że państwa członkowskie będą zobowiązane do zapewnienia wnioskodawcom bezpłatnego doradztwa prawnego na każdym etapie procedury granicznej. Ta propozycja wymagałaby ogromnych zasobów finansowych i ludzkich ze strony państw członkowskich, co mogłoby być obciążeniem dla ich systemów prawniczych i administracyjnych. Ostatecznie, uważam, że wprowadzenie obowiązkowej procedury granicznej wraz z innymi zapisami zawartymi w tym wniosku mogłoby naruszyć zasady elastyczności i efektywności w zarządzaniu przepływami migracyjnymi. Dlatego też zdecydowałem się zagłosować przeciwko temu wnioskowi.

W dniu 10.04.2024 r. głosowałem przeciwko sprawozdaniu dot. zarządzania azylem i migracją. Brak należytej współpracy z państwami trzecimi i brak skutecznych działań zapobiegających nielegalnemu napływowi migrantów do Europy był powodem do obaw. Bez takiej współpracy proponowane rozwiązania, takie jak relokacje, mogą przyciągać większą liczbę migrantów zamiast rozwiązywać kryzys migracyjny. Utrzymanie kryterium państwa pierwszego wjazdu jako głównego czynnika determinującego odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku o azyl miało być zachowane, co mogło nie przynieść spodziewanych zmian w funkcjonowaniu systemu. Negocjacje trójstronne nie zapewniły znaczących ulepszeń, które mogłyby zmniejszyć nacisk na państwa członkowskie pierwszej linii.

Podjąłem decyzję, aby zagłosować przeciwko sprawozdaniu dot. ustanowienia procedury powrotowej na granicy i zmiany rozporządzenia (UE) 2021/1148 w proponowanym kształcie. Obawy budziła kwestia finansowania wsparcia na rzecz działań solidarnościowych w kontekście zarządzania azylem i migracją. Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2021/1148 w celu umożliwienia takiego finansowania wymagałyby szczegółowej analizy i uwzględnienia skutków dla budżetu i efektywności działań. Ponadto procedura powrotowa na granicy musi być dokładnie przemyślana pod kątem praktycznych implikacji dla państw członkowskich. Konieczne jest uwzględnienie realnych możliwości administracyjnych i logistycznych wdrażania takiej procedury oraz jej zgodności z istniejącymi ramami prawnymi dotyczącymi migracji i granic UE.